Nie taki pas straszny jak go malują – o ortezach lędźwiowych słów kilka
Pierwsze informacje i wskazówki o tym jak używać brzusznego pasa stabilizującego dostałem już bardzo dawno temu, jeszcze podczas początków mojej fizjoterapeutycznej edukacji.
Brzmiały one mniej więcej tak: „Istnieje coś takiego jak pasy stabilizujące. Służą one do leczenia niespecyficznego bólu krzyża. Nie powinno się jednak stosować ich zbyt długo/często bo osłabiają mięśnie i w efekcie szkodzą”. Przez pierwsze lata pracy stosowałem ta zasadę jako coś pewnego, przekazanego przecież przez moich wykładowców, a więc autorytety.
Na co dzień przyjmując pacjentów z bólem krzyża zauważyłem, że na skutek własnej inwencji lub wcześniejszych rekomendacji niektórzy z nich używają takiego zaopatrzenia, z dobrym skutkiem. Pojawiły się wątpliwości. Czyżby jednak dr. R się mylił? Może jednak te pasy mi się do czegoś przydadzą? Co na to świat nauki?
Jak się często okazuje gdy zaczniemy szukać piśmiennictwa na jakiś bardzo konkretny temat nie będzie go wcale tak dużo, tak jest i tym razem.Zacznijmy od nie najnowszego, ale pochodzącego z prestiżowego czasopisma Spine artykułu Calmelsa i wsp.[1] Zbadali oni skuteczność pasa w zakresie poziomu bólu, ilości przyjmowanych leków oraz funkcji. Badanie ma dużą wartość ze względu na dość długi czas trwania (90 dni) oraz dość dużą liczbę uczestników(210).
Autorzy wykazali, że noszenie pasa przyczynia się do poprawy wszystkich badanych parametrów w porównaniu z grupą kontrolną. To dokładnie tak jak u moich pacjentów.
Nieco trudniej sprawdzić wpływ na funkcję mięśni i jego znaczenie dla poziomu dolegliwości. Pomimo badań, właściwie ciągle nie wiemy czy i jak pas zmienia funkcjonowanie stabilizatorów kręgosłupa.
Ludvig [2] badał zachowanie mięśni w ortezie. Stwierdził zmniejszenie ich aktywacji przy jednoczesnym wzroście sztywności tułowia i braku wpływu na siły kompresyjne. Tłumaczy to tak dobry efekt przeciwbólowy. Zyskujemy stabilność przy jednoczesnym braku zwiększonego obciążenia anatomicznych generatorów bólu.
Inni badacze uzyskali podobne choć w szczegółach różne wyniki. Generalnie stabilność tułowia poprawia się, a orteza zmienia sposób pracy mięśni.
Cholewicki [3] stwierdził nawet brak negatywnej adaptacji nerwowo-mięśniowej do ortezy. Nastraja to optymistycznie, jednak obserwował on swoich badanych tylko przez 3 tygodnie, a pasa możemy potrzebować dłużej.
Przeglądy prac klinicznych nie dają silnej rekomendacji do stosowania innej niż mięśniowa stabilizacji kręgosłupa. Jednakże dopuszczają ich stosowanie[4, 5].
Dzisiaj w swojej praktyce często używam pasów stabilizujących. Zalecam je pacjentom okresowo, w czasie zaostrzenia dolegliwości, jednocześnie z wprowadzeniem ćwiczeń stabilizujących.
W mojej ocenie ortezy są też niezastąpione u starszych pacjentów z dużymi zmianami strukturalnymi. W tej grupie potencjał do uzyskania czynnej stabilizacji jest dużo mniejszy. Inną nie mniej ważną kwestią jest to, że ćwiczenia stabilizujące, a także konieczność wprowadzenia aktywności do życia codziennego są dla tych pacjentów nowe i rzadko akceptowane.
Dzięki ortezie uzyskuję szybką poprawę jakości codziennego funkcjonowania. Oczywiście nie tylko dzięki niej, ale to już temat na dalsze rozważania
Adam Bronikowski
Piśmiennictwo:
1.Effectiveness of a Lumbar Belt in Subacute Low Back Pain: An Open, Multicentric, and Randomized Clinical Study; Calmels et al.; Spine, Issue: Volume 34(3), 1 February 2009, pp 215-220
2.The effect of extensible and non-extensible lumbar belts on trunk muscle activity and lumbar stiffness in subjects with and without low-back pain; Ludvig et al.; Clinical Biomechanics, Volume 67, July 2019, Pages 45-51
3.The effects of a three-week use of lumbosacral orthoses on trunk muscle activity and on the muscular response to trunk perturbations; Cholewicki et al.; BMC Musculoskelet Disord. 2010; 11: 154.
4.Effectiveness of Lumbar Support in Management of Low Back Pain: A Systematic Review; Duangruedee Dissanguan et al.; Online Journal of Health & Allied Sciences. 2019;17(4)
5.Lumbar support and nonspecific low back pain: Evidence for daily practice; Charlotte Lanhers et al.; Annals of Physical and Rehabilitation Medicine; Volume 59, Supplement, September 2016, Page e29
NIE TAKI PAS STRASZNY JAK GO MALUJĄ
POZOSTAŁE ARTYKUŁY
SKOMENTUJ TEN ARTYKUŁ
POZOSTAŁE ARTYKUŁY
SKOMENTUJ TEN ARTYKUŁ
Autor: Adam Bronikowski
Copryright © 2020 | Wiedza w Ruchu | Wszelkie prawa zastrzeżone - create by Mainet.pl
Zapisuje się do newslettera, i wyrażam zgodę na przesyłanie na mój adres e-mail informacji o nowych artykułach, jednocześnie
akceptując politykę prywatności.
Zapisuje się do newslettera, i wyrażam zgodę na przesyłanie na mój adres e-mail informacji o nowych artykułach, jednocześnie akceptując politykę prywatności.
NEWSLETTER
ZNAJDŹ NAS NA:
| Copryright © 2019 | Wiedza w Ruchu |
Wszelkie prawa zastrzeżone - create by Mainet.pl